De perfectionist en… het kritische timmermansoog
De perfectionist en…..het kritische timmermansoog
Het kritische timmermansoog
Iedereen die graag klust én last heeft van perfectionisme kent het fenomeen van het kritische timmermansoog: dat oog dat steeds afdwaalt naar dat ene druipertje op het pas geverfde kozijn, die kleine kuil in de pas gezaaide grasmat, dat ene scheve tuinpaaltje, het scheurtje in de wandtegel… In de ogen van deze doe-het-zelver onvergeeflijk en iets wat uiteraard IEDEREEN METEEN ziet. Nou ik heb nieuws voor je: zo zit de wereld (gelukkig) niet in elkaar. Jazeker, de perfectionistische evenknie ziet die uitgeschoten veeg op het plafond en wordt weer bevestigd in het feit dat hij alles liever zelf doet. Maar de gemiddelde mens kijkt naar het totaalplaatje. En ziet een warme muur, een prachtige groene tuin, een gezellig terras en let op sfeer en kleur en niet op de kleine imperfecties.
(Dit geldt overigens niet alleen voor de perfectionistische klusser; veel perfectionisten vinden het lastig het grote geheel te zien en blijven focussen op datgene wat in hun ogen niet goed is gegaan, hoe klein ook.)
Een kritisch timmermansoog is duur!
Een kritische blik op al je inspanningen is per saldo heel duur. Niet zozeer in geld, hoewel sommige klussers alles uit de kast halen om de missertjes te herstellen… maar vooral in het effect op je geluksgevoel. Onderzoek laat zien dat het ervaren van geluk essentieel is; je bent productiever, creatiever en cognitief flexibeler. En vooral dat laatste is belangrijk, want dat staat gelijk aan je het vermogen te denken in oplossingen en aan je leervermogen. Waarmee je het een volgende keer beter kunt doen en in feite op een gezonde manier kunt werken aan het ‘perfectioneren’ van het eindresultaat.. 😊
Urgentie om te veranderen?
Wanneer je mensen op hun sterfbed vraagt waar ze spijt van hebben in hun leven zijn er twee zaken die prominent naar voren komen: te hard gewerkt en hun hart niet gevolgd. Niemand van hen kijkt met voldoening terug op een leven vol (streven naar) perfectie. Om de urgentie voor verandering nog beter te ervaren kun je de volgende oefening doen. Pak een wc-rol en haal daar een strook van 8 velletjes af. Ieder velletje staat voor een periode van 10 jaar. Gemiddeld worden we 80 jaar, waarbij de periode vanaf je 70e als bonustijd geldt; als je dan nog steeds kunt en wilt klussen is dat natuurlijk geweldig! Haal er vervolgens de velletjes af die al achter je liggen. Hoeveel blokken van 10 jaar heb je nog te klussen? En wat levert het je op als je in die decennia leert te genieten van het grote geheel? Van de zaken die je hebt afgerond, opgeknapt, opgelost?
Tijd voor de droneblik
Als je als klusser last hebt van dat kritische timmermansoog, wordt het tijd voor het trainen van de droneblik (voorheen helicopterview); Vanaf een afstandje bekijk je iedere hoek van de door jou geleverde prestatie, maar de beelden zijn nooit zo scherp dat ieder missertje zichtbaar wordt. Sterker nog; je krijgt letterlijk het overzicht van het geheel, een indruk van de sfeer, van grootte en je ziet het vanuit een ander perspectief. Ervaar eens wat dit met je doet. Merk je dat je het wat beter los kunt laten?
Optimaliseer je leervermogen
Verder kan het helpen om jezelf per imperfectie de vraag te stellen; wat kan ik hiervan leren? Wat zou ik een volgende keer anders doen? En dat als voornemen mee te nemen naar een vergelijkbare situatie en het daarna los te laten. Zoals een Loesje-spreuk luidt: ‘ik heb de laatste tijd zoveel geleerd van mijn fouten dat ik erover denk nog een paar te maken.’
